Jak boli to dobrze… not

Odkąd pamiętam było mi wmawiane, że jak boli to dobrze. To znaczy, że robię to dobrze. Że to jest to. Albo, że po prostu za mało robię, obijam się, dlatego teraz mnie boli. W szczególności w sporcie. Tato, nogi mnie bolą! To się nie obijaj tyle na zajęciach! I przez dłużą część swego życia sądziłem, że tak jest naprawdę. Boli? To znaczy, że robię coś dobrze…

Dopóki w wieku 16 lat nie dostałem zakazu uprawiania całkowicie sportu z powodu problemów z kolanami, które powodowały że nogi mnie bolały. Wtedy zaczęła się u mnie metamorfoza, które przez kolejne lata zmieniała mój pogląd na to co się w okół mnie dzieje i jak ja mam reagować na pierwsze sygnały bólu. Nie przychodziło to łatwo, bo sport to jedno, a życie to kompletnie inna sprawa. Jednak jak tylko zmieniłem swój tok rozumowania i punkt widzenia było mi znacznie łatwiej.

W sporcie, ból ma różne twarze. Jest twarz bólu która mówi: ty no, nie masz sił, wysiłek Cię boli, zrezygnuj. Jest twarz bólu który mówi ała, to BOLI. Można te dwa bóle dość łatwo rozróżnić, jeden jest taki że nie mamy sił i napięcie mięśni po prostu daje nam informacje zwrotną – hola hola. To tylko oznacza, ze mamy jeszcze 60% zapasu sił :) Ale ten drugi ból, on nam mówi STOP. I teraz możemy być mądrzy lub mniej mądrzy :) Bycie tutaj mądrzejszym jest w dłużej perspektywie czasu bardzo ważne. No chyba, że lubimy się potem chwalić ranami i kontuzjami. Ten ból mówi wyraźnie: stary, jak mnie czujesz, to pora przestać, rzuć to i nie wykonuj tego ćwiczenia/przerwij ćwiczenia, bo pożałujesz, teraz jesteś na adrenalinie i mnie w pełni nie czujesz ALE CZUJESZ.

Od swojej kontuzji z kolanami, jestem na to dość wyczulony. Jak coś mnie boli, STOP, niezależnie od tego jak bardzo w coś jestem w kręcony. Jak boli, to jest pora pójść do specjalistów i załatwić to jak najszybciej i mieć problem z bólem z głowy.  Więc jak czułem ból w trakcie biegania, robiłem przerwę do momentu aż ból minął. Oczywiście mówiąc przerwać nie mówię rzucić wszystkiego w cholerę. Zawsze są jakieś ruchy, które możemy wykonywać i które nawet pomogą w regeneracji! Więc warto iść do specjalisty i się dowiedzieć co i jak. Tak samo teraz z crossfitem – 10 grudnia coś gruchnęło i ok, koniec, do momentu wyleczenia.

Przerwanie i zaprzestanie wykonywania ćwiczeń, w sporcie przychodzi mi bardzo łatwo, gdyż wiem, że za pomyłkę mogę przypłacić kalectwem do końca życia. Jednak z pracą tak nie było gdyż nie rozumiałem, iż podobnie jak w sporcie, robienie tego co boli, może spowodować i zapewne na dłuższą metę spowoduje popsucie się wewnętrzne. Zamiast cieszyć się z życia, coraz trudniej będzie mi wstać z łóżka. Na myśl o tym, że mam coś robić, popsuje mi się humor. A wraz z nim popsuje humor wszystkim wokół mnie. Staje się popsutym, zgorzkniałym facetem, który już nie potrafi podnieść głowy i zobaczyć, co można by zmienić, on tylko siedzi i jęczy, narzeka, i wyśmiewa innych. Staje się skorupą, duchem tego kim byłem kiedyś.

Niestety, ten proces nie jest taki widoczny i odczuwalny jak w przypadku sportu. Jak już nie raz mówiłem, sport bardzo dobrze pokazuje to co się dzieje w okół nas w bardziej wizualnych i odczuwalny sposób. Dlatego, najlepszym sposobem na to, by wiedzieć co robić i jak sobie z tym radzić, jest traktowanie naszego bólu z pracą na równi z bólem fizycznym. Boli? Idź pogadać z kumplem/żoną/mężem/mentorem. Udaj się do specjalisty, lub samemu sobie zrób analizę. To naprawdę jest 90% roboty która trzeba wykonać. Już sam fakt zorientowania się i poszukania przyczyny. Pozostałe 10% to wykonanie a dokładnie 9,999999% to moment to wykonania kroku ku zmianie, który tak naprawdę jest niczym innym niż milionową ułamka naszej pracy jaką musieliśmy do tej pory wykonać by dotrzeć w to miejsce.

A że nowy rok już za tydzień i 2 dni, to możemy wykonać retrospekcję i zastanowić się, czy boli nas nasza praca i jak tak, to co możemy zrobić by to zmienić.