Live demo – czyli jak reagować w sytuacji krytycznej

Kto z was lubi dema na prezentacjach? Ja po prostu je uwielbiam. Jeżeli sesja jest techniczna (nie architektoniczna) i nie pokazuje czegoś działającego to ma ona u mnie minus. Niezależnie od tego czy treść i forma prezentacji mi się podoba. Także pokazanie samego kodu, to nie to samo. Nawet gorzej, bo jak nie szybko nie zajarzysz o co biega, to nawet nie masz szans zobaczenia jak to działa i co autor miał na myśli. Dlatego też staram się przemycać dema do swoich prezentacji. I zachęcam was do robienia tego samego.

Jest coś w demach, coś co przyciąga publikę jak i przyspiesza tętno prelegenta. Jest to ta niewiadoma, czy aby na pewno demo pójdzie? A jak nie pójdzie to co zrobić? Przy technicznych tematach to jest prawie gwarantowane. Któreś po prostu nie zadziała.

I dobrze. Ja lubię jak coś nie działa. Po pierwsze jestem w sytuacji, w której muszę znaleźć rozwiązanie, po drugie można tego użyć jako sytuacji komicznej, powodującej śmiech w sali. Zarówno pierwsza jak i druga sytuacja jest absolutnie pozytywna w stosunku do prelegenta.

To, że opanujemy się i nie padniemy przerażeni, bo coś nie działa, tylko znajdziemy słowa, opiszemy o co chodzi i przejdziemy dalej do porządku dziennego, pokazuje nam jak jesteśmy w stanie radzić sobie w momencie dużego stresu. A takie demo które się wykłada to duży stres. Prawie taki sam jak stres, kiedy pokazujemy gotową aplikację klientowi i ona nie działa. Albo kiedy wgrywamy aplikację na serwer i skasowaliśmy poprzednią, albo po prostu serwer nam pada i aplikacja nie jest dostępna. Możemy wtedy spanikować i zrobić wiele wiele głupot, które tylko pogorszą sytuację. Błędy się zdarzają, to co trzeba zrobić to zachować zimną krew, szybko przejść do porządku dziennego a potem przeanalizować co się stało. A live demo na prezentacji daje nam wszystko do uczenia się tego zachowania.

Rozbawienie publiczności też jest dobre, gdyż wtedy ludzie pamiętają sesję. Wtedy wchodzą emocje a to co pamiętamy pod koniec sesji to właśnie emocje. Im więcej ich wzbudzimy w trakcie prezentacji tym lepiej.

Jest jeszcze jedna rzecz, są wydarzenia i wydarzenia. Na niektórych wypada mieć demo które padnie, na niektórych wypada mieć spreparowane demo które nie zadziała, na jeszcze innych nie wypada mieć w ogóle dem które nie działają. Ja jeszcze nie miałem przyjemności mówić na konferencji, gdzie niedziałające demo to faux pas. Ale na przykład na takim evencie msowym prezentującym technologie, to prelegenci mają nawet zapasowego klikacza, który idzie równomiernie z całą sesją i jakby coś nie zadziałało, to można się przepiąć na kompa tego klikacza. Ghost prelegenta. Znam też prelegentów jeżdżących z dwoma laptopami, na wszelki wypadek, gdyby im na jednym coś nie działało.

Więc to jak przygotować demo zależy od sytuacji. Czasami nagranie i mówienie z nagraniem video jest jedną z najlepszych opcji. Ale i tutaj też byłem świadkiem nie działającego video, z opóźnieniem, a co najgorsze, z brakiem synchronizacji mówiącego z tym co na ekranie. Więc to nie jest tak, że demo nagrane jest demem które zadziała. Są rzeczy które cały czas mogą pójść nie tak.

Ale moim zdaniem miarą prelegenta nie jest to jak dobrze on zapamięta to co chce powiedzieć, bo to jest relatywnie proste. Miarą dobrego prelegenta jest to jak on się dostosuje do publiki i do zmieniających się, dynamicznie rozwijających się sytuacji. Jak zareaguje on na niedziałające demo, jak dobierze słownictwo do większości sali, jak wplecie świeżo zdobytą informację w prelekcje. Ale o tym kim dla mnie jest dobry prelegent i czym on się charakteryzuje to zupełnie rozmowa na inny raz.

To co wam polecam, to wplatajcie dema w aplikacje oraz bądźcie mentalnie przygotowani na to, że coś pójdzie nie tak (to jest kluczowe, bo jak wiemy, że coś pójdzie nie tak, to jesteśmy w stanie aż tak bardzo nie panikować). Także warto obserwować jak inni prelegenci sobie z tym radzą. Można się dużo dowiedzieć o tym jak można radzić sobie w sytuacjach kryzysowych.